Η ομοιοπαθητική θεραπευτική ξεκίνησε από τον Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν στα τέλη του 18ου αιώνα , περίπου το 1790 , ωστόσο πρώτος ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει ότι : «Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα». Η ομοιοπαθητική αναπτύχθηκε ως μία εναλλακτική θεραπευτική πρακτική έναντι των συχνά επικίνδυνων εφαρμογών της Ιατρικής της εποχής, οι οποίες στηρίζονταν στις πεποιθήσεις περί των τεσσάρων χυμών (αίμα, φλέγμα, κίτρινη και μαύρη χολή) που ρυθμίζουν την ανθρώπινη υγεία. Ο Χάνεμαν πίστευε πως οι ασθένειες οφείλονται σε «διαταραχές της άυλης ζωτικής δύναμης ( vis vitalis) που προσδίδει ζωή στο ανθρώπινο σώμα» και πως η θεραπεία είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης της ζωτικής δύναμης στο κατάλληλα επιλεγμένο φάρμακο
Η ομοιοπαθητική, ως σύστημα υγείας, βασίζεται στην άποψη πως η θεραπεία μιας ασθένειας μπορεί να επιτευχθεί με χρήση φαρμακευτικών ουσιών που είναι ικανές να προκαλέσουν τα συμπτώματα της ασθένειας, όταν χορηγηθούν σε έναν υγιή οργανισμό. Η αρχή αυτή ονομάζεται «νόμος των ομοίων» και κατά τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς επαληθεύεται εμπειρικά (similia similibus curantur).
Δεύτερη βασική αρχή της ομοιοπαθητικής είναι η υπόθεση πως μία ουσία μπορεί να έχει ισχυρά θεραπευτικά αποτελέσματα όταν αραιωθεί σταδιακά σε απειροελάχιστες δόσεις και εφόσον μεταξύ κάθε αραίωσης το διάλυμα αναταράσσεται βίαια, διαδικασία που στην ομοιοπαθητική ορολογία ονομάζεται «δυναμοποίηση». Ο Χάνεμαν ισχυρίστηκε πως η δυναμοποίηση μπορεί να απελευθερώσει ένα είδος ενέργειας, άυλης και πνευματικής και πως όσο μεγαλύτερη είναι η δυναμοποίηση, δηλαδή η αραίωση συνοδευόμενη από τη βίαιη ανατάραξη του διαλύματος, τόσο αυξάνει η θεραπευτική δύναμη της διαλυμένης ουσίας. H επιλογή του ποσοστού αραίωσης δεν ακολουθεί κάποιον αυστηρό κανόνα και η εμπειρία ή η παρατήρηση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.
Σύμφωνα με την τρίτη αρχή της Ομοιοπαθητικής, οι θεραπείες είναι αποτελεσματικότερες όταν επιλέγονται με βάση τα συνολικά χαρακτηριστικά συμπτώματα και όχι αποκλειστικά εκείνα της ασθένειας. Αυτή η ολιστική και συγχρόνως εξατομικευμένη αντιμετώπιση συνεπάγεται πως ακόμα και αν σε δύο ασθενείς γίνεται η ίδια διάγνωση, ενδέχεται να χορηγηθεί διαφορετικό ομοιοπαθητικό φάρμακο που θα ανταποκρίνεται στα ιδιαίτερα διανοητικά, ψυχικά και σωματικά συμπτώματα του κάθε οργανισμού. Ουσιώδες σημείο της ομοιοπαθητικής είναι η πεποίθηση πως η θεραπευτική αγωγή οφείλει να αποσκοπεί στην ίαση του ατόμου μάλλον παρά της νόσου, δηλαδή δεν αναγνωρίζονται ασθένειες αλλά ασθενείς οργανισμοί.
Ως σκευάσματα, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ιδιαίτερα ασφαλή στη χρήση τους, λόγω της εξαιρετικά υψηλής αραίωσής τους. Η χορήγησή τους ενδείκνυται από εξειδικευμένους γιατρούς, είναι ασφαλής και μάλλον απίθανο να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες.Στη Ελλάδα επίσημος φορέας της Ομοιοπαθητικής είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (http://www.homeopathy.gr/)
Ως επιστήμονας φαρμακοποιός, οφείλω να αναφερθώ και στις κριτικές έναντι της Ομοιοπαθητικής, καθώς έχουν δημοσιευτεί πολυάριθμες ανασκοπήσεις κλινικών δοκιμών που έχουν πραγματοποιηθεί για τη μελέτη της αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής στη θεραπεία συγκεκριμένων ασθενειών, ορισμένες από τις οποίες επιβεβαιώνουν με επιφύλαξη ενδείξεις θετικών αποτελεσμάτων της ομοιοπαθητικής ενώ άλλες δεν διαχωρίζουν την αποτελεσματικότητά της από αυτή που παρατηρείται με εικονικά φάρμακα (placebo). Οι υψηλές αραιώσεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, πάνω από το όριο που θέτει ο αριθμός του Avogadro, αποτελούν κεντρικό σημείο στο οποίο εστιάζει η κριτική απέναντι στην ομοιοπαθητική, καθώς σε πολύ υψηλές αραιώσεις, όπως αυτές που εφαρμόζονται σε πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα, δεν αναμένεται να υπάρχουν μόρια της αρχικής δραστικής ουσίας. Οι υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής αντικρούουν συνολικά το παράδοξο των απειροελάχιστων δόσεων, καθώς πιστεύουν πως τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διαφέρουν ως προς ένα κοινό αραιωμένο διάλυμα, οποιασδήποτε συγκέντρωσης, εξαιτίας της δυναμοποίησης που υφίστανται. Ισχυρίζονται πως μέσω της διαδικασίας των αραιώσεων και αναταράξεων του διαλύματος, η δραστικότητα της ουσίας διατηρείται ακόμα όταν δεν υπάρχουν μόρια της ουσίας στο διάλυμα.
Προσωπική, υποκειμενική άποψη είναι πως ανεξάρτητα από το μηχανισμό δράσης της Ομοιοπαθητικής που δεν έχει διαλευκανθεί, μεγάλο ποσοστό ασθενών έχουν δει σημαντική βελτίωση της υγείας τους, ακόμη και πλήρη ίαση σε πολλές περιπτώσεις. Επίσης έχω δει αποτέλεσμα σε ζώα ή βρέφη, γεγονός που δεν ερμηνεύεται σε καμία περίπτωση με εικονικό φάρμακο (placebo).Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ασφαλή, χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες (κάποιες φορές πονοκέφαλοι, ζάλη, κνησμός κ.ά. για λίγες ώρες ).
Στο Φαρμακείο μας διαθέτουμε οργανωμένο Τμήμα Ομοιοπαθητικής ικανό να καλύψει κάθε θεραπευτική ανάγκη του ομοιοπαθητικού ασθενούς. Τα Mητρικά Βάμματα που χρησιμοποιούμε είναι της Βρετανικής εταιρείας Ainsworths ( http://www.ainsworths.com/ ), ίσως της μεγαλύτερης εταιρείας παγκοσμίως.Για οποιαδήποτε πληροφορία, διευκρίνιση ή συμβουλή μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας !
